داروی لکنت زبان
برای درمان لکنت زبان، تعدادی داروی لکنت زبان وجود دارد که در این نوشته انها را معرفی خواهیم کرد. یکی از داروهای لکنت زبان که عامل ضد اضطراب هم هست، داروی آلپرازولام (Xanax) نام دارد. داروی دیگر در این زمینه، داروی بازدارنده مجدد جذب سروتونین و کلومپیامین (آنافرانیل) به نام سیتالوپرام (Celexa) است. همچنین داروی سروتونرژیک در زمینه درمان لکنت زبان، داروی موثر است.
همه ی داروهای نام برده شده در دوره ی زمانی خاص معرفی شده اند اما آزمایشات و تحقیقاتی که بر روی این داروها انجام شده است، ثابت کرده اند که این داروها همرا با عوارض در تعداد بسیار کمی از افراد، تاثیر بسیار ناچیزی بر لکنت زبان دارند، در نتیجه می توان گفت دارو درمانی تاثیر بسیار ناچیزی در درمان لکنت زبان دارد.
روش درمان لکنت زبان در طب سنتی
برای درمان لکنت زمان به روش سنتی نسخه هایی وجود دارد که خود پزشکان طب سنتی ان را قبول ندارند اما برخی از این نسخه ها را معرفی و سپس بررسی می کنیم.
درمان لکنت زبان به روش سنتی
در روش اول مقدار 25 گرم عاقرقرها را با 100 گرم نبات بسابید و روزانه به اندازه یک قاشق غذاخوری در آب گرم حل کرده و میل کنید.
در روش دوم درمان لکنت زبان به روش سنتی، 25 گرم دانه برگ گنجشگ را با یک لیوان آب و کمی نبات، به اندازه یک ساعت دم کرده و در هر وعده یک قاشق چای خوری از آن بخورید.
۲۵ گرم دانه‌ی برگ زبان گنجشک را نیم کوب و همراه کمی نبات و یک لیوان آب به مدت یک ساعت دم کنید و هر وعده یک قاشق چای‌خوری از آن میل کنید.
خوردن خوراکی هایی مانند: سبزیجات تازه ، زرده تخم مرغ ، تخم کبوتر با عسل، لوبیا، خردل، پنیر، فلفل سبز، ماهی، سوپ استخوان و گوشت آهو در درمان لکنت زبان موثرند.
همچنین مالش مهره های گردن و بنا گوش با روغن بنفشه، خوردن ترکیب جوشانده اویشن شیرازی با عسل، آب تمشک، انگور و سیب نیز برای درمان لکنت زبان پیشنهاد می شوند.
اما اعتبار روش های گفته شده هنوز به اثبات نرسیده است و مدارکی معتبر برای صحت این نسخه ها وجود ندارد.
بیشتر کودکانی که به لکنت زبان دچار هستند هنگام بیان چیزی می دانند که چه میخواهند بگویند و شاید برای بیان آن بارها تمرین کرده اند اما به راحتی و در شرایط خاص توانایی بیان آن را ندارند.
کودک داری لکنت برای کاهش فشار حاصل از وقفه های غیر ارادی، به پریشانی و آشفتگی دچار می شود و با تلاش و فشار زیاد سعی می کند حرف خود را بیان کند.
برای لکنت زبان چه داروهایی وجود دارد؟
اختلالات و ناهنجاریهای گفتاری یکی از مشکلات خاص دوران کودکی است. که از شایعترین انها می توان لکنت زبان را نام برد. این بیماری نوعی آشفتگی و اختلال روانی در گفتار است.
با توجه به اینکه هیچ دو کودکی شبیه به هم نیست لکنت نیز در کودکان به یک شکل وجود ندارد و متفاوت است. البته لکنت در بین کودکان خردسال حالتی ناپایدار و گذرا دارد و می تواند در موقعیت های متفاوت تغییر کند. در بعضی از کودکان لکنت همراه با فشارهای عصبی، تیک جسمانی، گریه، اضطراب و تغییر حالات چهره است و در برخی دیگر لکنت منجر به ناتوانی شدید در برقرای ارتباط می شود.
ممکن است کودکی به تدریج به لکنت زبان گرفتار شود و این اختلال تا مدت ها در او ماندگار شود. در حالی که در برخی دیگر از کودکان ممکن است بصورت ناگهانی شروع شده و به یک باره از بین برود. عواملی مانند خستگی، نگرانی، حالات روحی و روانی علت اینگونه تغییرات است.
در برخی موارد ممکن است لکنت و اختال های گفتاری بصورت ثابت و پایدار باشند و با افزایش سن درمان نشوند و مشکلات زیادی را برای کودک بوجود اورند.
عواملی که در بروز لکنت زبان موثرند
عوامل مختلفی در بروز اختلال لکنت زبان موثرند از جمله این عوامل میتوان موارد زیر را نام برد:
عوامل ژنتیکی و عصب شناسی: براساس پژوهشهای انجام گرفته ثابت شده است که سابقه خانوادگی در مبتلا شدن به لکنت زبان موثر است و فرد مبتلا به لکنت زبان از نظر ژنتیکی با شخص سلام فرق می کند.
عوامل بیولوژیک: با توجه به اهمیت ویژه مغز در گفتار، هرگونه فشار و آسیب به مغز می تواند عوارض متعددی داشته باشد و در سیستم گویایی مغز باعث ایجاد اختلال شده و منجربه بروز لکنت زبان در کودک شود.
عوامل روان شناختی: عواملی مانند هیجانات، ضربه هاب عاطفی ، تنش ها و سایر عوامل روان شناختی می تواند باعث تاثیر منفی بر کلام و گویش کودک شود.
عوامل محیطی: در مواقعی خود والدین و مربیان کارهایی را انجام می دهند که مانع سخن گفتن عادی کودک می شوند و کودک را وادار می کنند که عجولانه و اشتباه حرف بزند.
مواردی مانند: انتقاد زیاد از صحبت های کودک، قطع نابه جای کلام، فشار انضباطی شدید، توقعات بیش از حد و … از عوامل محیطی موثر در لکنت زبان کودک هستند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.