انواع لکنت زبان
ویژگی اصلی لکنت زبان اختلال در سیالی بهنجار و آهنگ سخن گفتن است. این اختلال از مهمترین و متداولترین اختلالات تکمیلی می باشد که همراه با تکرار اصوات و هجاها و سایر اختلال های سیالی گفتار است. شیوع بیماری 1 درصد است و نسبت پسران به دختران تقریبا 4 به یک است. بیشتر در کودکان 5 ساله وجود دارد و از سنین 3 تا 7 سالگی شروع می شود.
برسی انواع لکنت زبان
لکنت تونیک یا توقف در تلفظ
در لکنت تونیک عضلات تلفظی به مدت کوتاهی در حدود چند ثانبه، متوقف می شود و فرد در تلفظ و ادای کلمه، دچار وقفه شده و کلمه با فشار و تلاش زیاد و بطور ناگهانی و تشنجی، تلفظ می شود.مثلا من می خوام ب رم.
لکنت تونیک به دلیل انقباض عضلات؛ حلق، دهان و حنجره بوجود می آید و به همین دلیل کلمه با فشار بیان می شود و این حالت کاملا جنبه روانی دارد.
لکنت کلونیک یا حالت تکراری در بیان کلمه
در این نوع لکنت یک سیلاب از کلمه با سرعت و بصورت تشنجی بیان تکرار میشود. سیلاب اول کلمه معمولا بیشتر تکرار میشود. مانند: پ پ پ پدر .
دلیل این نوع لکنت زبان را اختلال فیزیولوژیک عصبی-عضلانی بیان می کنند و چون جنبه خانوادگی دارد احتمال می رود که علت ارثی داشته باشد. در واقع دلایل اصلی بروز لکنت زیان دقیقاً مشخص نیست، اما لکنت نمیتواند دلیل واحدی داشته باشد. بلکه همیشه معلول علت بدنی و زیستی، عاطفی و هیجانی، اجتماعی، تعامل والد-کودک و یا ترکیب این عوامل می تواند باشد.
نظریه های مربوط با علت شناسی لکنت زبان از سه دیدگاه مورد بررسی قرار می گیرند:
- لکنت به عنوان نشانه اختلال هیجانی
- لکنت نتیجه ساختار زیستی یا مشکل عصب شناختی فرد
- و لکنت به عنوان رفتار آموخته شده.
همچنین، نظریه های مربوط به لکنت در طیفی از نظریه های روانشناختی و فیزیولوژیک قرار دارند. لکنت زبان به دلایل مختلفی می تواند ایجاد شود. اختلافات خانوادگی، ترس و احساس شرم و گناه، مشکلات عاطفی و هیجانی، جنگ و بمباران از عوامل ایجاد لکنت زبان هستند.
همچنین والدین وسواسی و کمال جو که کودکان خود را تنبیه و سرزنش می کنند باعث ایجاد لکنت زبان در کودک می شوند. افرادی مانند “جانسون” سخت گیری والدین در مورد درست صحبت کردن کودکان را عامل ایجاد لکنت زبان می دانند و “همبورگر” اضطراب را در این اختلال موثر می داند.
روش های درمان لکنت زبان
از روش های درمان لکنت زبان می توان روش روان درمانی، دارو درمانی، رفتار درمانی، خود درمانگری و روشهای زبانی یا تلفظی را نام برد که در این قسمت هز کدام از این روش ها را بصورت مختصر توضیح خواهیم داد.
روشهای زبانی یا تلفظی:
در روش زبانی یا تلفظی، تاکید بر اصلاح، تلفظ و بازپروری ریتم تنفسی است. این روش در مورد کودکان بالای 7 سال به کار می رود. در این روش بین حنجره، گونه ها، زبان و لبها هماهنگی ایجاد میشود که از لکنت جلوگیری می کند.
کندی زبان با اختلالهای بدنی و عاطفی در فرد رشد می کند و معمولا قبل از 4 یا 5 سالگی به ندرت مشخص می شود. در هر حال درمان لکنت باید زیر نظر متخصص انجام بگیرد و مبنای عاطفی را نباید در این اختلال نادیده گرفت.
روشهای دارو درمانی:
با توجه به اینکه برخی علت لکنت زبان را، تنش، اضطراب و هیجانات عاطفی بیان می کنند به نظر می رسد استفاد از داروهای آرامبخش در رفع اضطراب و هیجانات عاطفی کودک نقش موثری داشته باشد.
روش دوجانبه ویامکمل ویاروش تفکروتلفظ:
روش تفکر و تلفظ د رمورد کودکان 3 تا 7 ساله به کار می رود. در این روش به جنبه های دوگانه ی فکری و زبانی بیشتر توجه می شود و معمولا نتایج ثمربخشی دارد.
روشهای روان درمانی:
روش روان درمانی برای کسانی که به مسائل عاطفی و اختلالات روانی-عصبی دچار می شوند مناسب است. این روش برای کودکانی که در سن پایین هستند ثمری ندارد.
روش خود درمانگری:
در این روش خود فرد سعی می کنند با ایجاد انگیزه در خود و با تغییر نگرش های خود، بصورت جدی و مصمم اختلالات گویایی خود را اصلاح کند.
رفتار درمانی:
در روش رفتار درمانی با اصلاح رفتار سعی می کنند لکنت زبان کودک را کاهش دهند.
سلام دانشجوی روانشناسی هستم و از توضیحات خوبتون استفاده کردم موفق باشید متشکرم
راه کار های درمان نیز به طور کامل توضیح داده شود