کنترل خشم در اسلام

خشم از حالات روانی خطرناک در انسان است و در صورتی که کنترل نشود موجب بروز جنایات و تصمیم های خطرناک می شود و برای خود فرد و دیگران مشکلات جبران ناپذیری ایجاد می کند که گاهی اوقات خود فرد یا دیگری مجبور است تا آخر عمر خود تاوان پس بدهد.

به نقل از حضرت علی (ع) ، پیامر (ص) برای امور دنیا هرگز عصبانی نمی شد اما همواره برای احقاق حق جایی که لازم بود از غضب و خشم استفاده می کرد. (معراج السعاده ، ملا احمد نراقی، ص .226)

بنابرین انسان باید از قوه غضب خود فقط در راه حق و به خاطر پایمال شدن حقوق الهی و حق مردم خشمگین شود و در این راه نباید از مرز اعتدال و ایمان خارج شود.

قرآن کریم خشم های ناصواب را به دوران جاهلیت نسبت می دهد و آن را عملکرد غلط و نامناسب کافران قلمداد می کند و سکون و آرامش را به هنگام خشم مختص رسول خدا (ص) و مؤمنین می داند. قرآن کریم در آیه 62 سوره فتح می فرماید:

“به خاطر بیاورید هنگامی را که کافران در دلهای خود خشم و نخوت جاهلیت داشتند و  در مقابل خداوند آرامش و سکینه خود را بر فرستاده خویش و مؤمنان نازل فرمود”.

خداوند در آیه فوق فرهنگ عصر جاهلیت را بیان می کند که مبتنی بر “حمیت”، “تعصب”، “غضب” و خشم جاهلی می باشد اما در مقابل ویژگی های فرهنگ اسلامی را “سکینه”، “آرامش” و “تسلط بر نفس” بیان می کند.

کنترل خشم از منظر امام باقر (ع)

از امام باقر (ع) حدیث است که هر گاه شخصی خشمگین شد اگر ایستاده است فورا بنشیند تا پلیدی و وسوسه شیطان از او دور شود و هرگاه به خویشاوندش غضب کند، به نزد او برود و بدنش را مس کند؛ چرا که خویشاوند اگر مس شود، آرامش یابد. (الکافی، کلینی باب الغضب، ح 2، ج .2 ص .302)

همچنین برای جلوگیری از خشم می توانید موارد زیر را انجام دهید:

• استعاذه کنید و با تکرار عبارت اعوذ بالله من الشیطان الرجیم به خدا پناه ببرید.
• با آب سرد وضو بگیرد و یا غسل نماید.
• از افراد بدخلق و عصبانی فاصله بگیرد و با آنها رفاقت نکنید